Hersenen kunnen veranderen door chronische lyme

De ziekte van Lyme kan leiden tot acute en chronische stoornissen van de hersenen, waaronder encefalopathie, meningitis, neuropsychiatrische aandoeningen, centraal sensitisatiesyndroom, visuele stoornissen en de verlamming van Bell (verlamming van de gezichtsspieren). In een recent onderzoek beschrijven onderzoekers dat chronische lyme de hersenen verandert.
 
Dit artikel is een vertaalde, vereenvoudigde en ingekorte versie van het artikel geschreven door Dr. Daniel Cameron.

Marvel en collega's voerden geheugentests uit bij twaalf mensen met chronische lyme en ter controle bij achttien gezonde mensen terwijl ze functionele MRI ondergingen. Een functionele MRI kijkt naar de functie van de hersenen door de veranderingen in de bloedstroom vast te stellen als reactie op de geheugentests. Onderzoekers probeerden met behulp van deze functionele MRI vast te stellen hoe de ziekte van Lyme de hersenen kan beïnvloeden. 
 
In hun wetenschappelijk artikel konden de auteurs aantonen dat degenen met chronische lyme bij bepaalde taken in verschillende delen van de hersenen een vermindering van de bloedstroom hebben vergeleken met de gezonde deelnemers. Bovendien reageerden mensen met chronische lyme langzamer. Deze studie laat zien dat hersenen veranderen door chronische lyme. Er waren ook gebieden in de hersenen bij mensen met chronische lyme die een hogere activiteit vertoonden.

De deelnemers met chronische lyme reageerden wel even nauwkeurig als de gezonde deelnemers. De deelnemers met chronische lyme vertrouwden op compensatiemechanismen om de taak te voltooien, aangezien ze net zo goed presteerden als de controles, benadrukten de auteurs.
 
De studie benadrukte het belang van bevindingen over witte stof bij mensen met chronische lyme. De auteurs schrijven: “De relatie tussen deze onverwachte bevindingen over de witte stof en de klinische kenmerken van chronische lyme suggereren dat afwijkingen in de witte stof in de hersenen een belangrijke rol kunnen spelen in de symptomen van chronische lyme.”
 
Het gebruik van methoden als functionele MRI, zo schreven de auteurs, kan een haalbare aanpak zijn voor het verkrijgen van informatie over de hersenfunctie en hersenstructuur. Op deze manier kan wellicht een manier worden gevonden om te meten hoeveel last iemand heeft van de ziekte van Lyme.
 
De uitkomsten van het onderzoek kunnen niet al te stellig zijn, omdat er maar weinig deelnemers waren en er strenge criteria waren wie mochten deelnemen.
 
Het wetenschappelijke artikel